در وبلاگ های پارسی بلاگ که یه چرخی بزنی برخورد می کنی با وبلاگ هایی که مدیران آنها آقایان یا خانم های طلبه یا به اصطلاح روحانی هستند .
کسانی که ادعا می کنند طبیبان روحی مردم خصوصا ما جوونا هستند .
راستش من به عنوان یک جوون که البته خیلی به روحانیت علاقه مندم ، خصوصا روحانیون خود ساخته و دانشمندی که حرف اساسی برای گفتن دارند و آدم هیچوقت حرف تکراری از اونها نه میبینه و نه میشنوه ، نسبت به این حضور حداقلی و البته بیشتر اوقات نا مؤثر گله دارم .
من وبلاگ های تک تک این آقایان و خانم ها رو مطالعه کرده ام اما با کمال تاسف معلومه که هیچ حرفی برای گفتن ندارند . جالب اینجاست که این مدیران سعی کرده اند با عناوین جذاب خود را طلبه متجدد و امروزی معرفی کنند ، در صورتی که به نظر بنده برای نشان دادن این تجدد و نو اندیشی نیازی به عناوین عجیب و غریب و نوشته های سبک و بی مغز نیست !!
به عنوان مثال آخوند ها از مریخ نیامده اند و یا طلبه امروزی ، طلبه ای از نسل سوم و یا گل دختر یا دو خواهر و ..... تمام اینها یا مناجات نویسند و یا سعی کرده اند دوستان و رفیقانی در پارسی بلاگ برای خود دست و پا کنند تا وبلاگ هایشان خواننده داشته باشد . کاری که از یک روحانی فاضل و فرهیخته بعید به نظر می رسد .
به نظر می رسد آقایان و خانم های طلبه بدون مایه گذاشتن از عنوان طلبگی خود توانایی جذب مخاطب برای نوشته خود را ندارند .
من این حق را به خودم می دهم که از حریم روحانیت تلاشگر و اهل مطالعه و اهل ذوق که با یک کتاب یا یک سخنرانی جامعه را به سمت معنویت و علمانیت پرتاب می کنند دفاع کنم . و مانند یک خواهر دلسوز به خواهران و برادران جوان وبلاگ نویسم که لباس مقدس روحانیت رو به تن دارند اما دچار یک نوع وبلاگ زدگی یا عوام زدگی شده اند انتقاد کنم .
انتظار ما جوونها از شما مدعیان طبابت روحی خودمان این است که زوایای جدید نگاه به دین و شریعت را برای ما باز گو کنید و ما با مطالعه وبلاگ های شما به یک آرامش و افتخار از دینداری خود دست پیدا کنیم .
بیایید صحنه وبلاگ نویسی پارسی بلاگ را تبدیل کنید به یک دانشگاه قرآن شناسی و امام شناسی و این وظیفه شماست نه وظیفه من که دانشجوی رشته هنری بیش نیستم .
